Εφιάλτες προκάτ

Ωραία ωραία, μας πήρε δυο μηνάκια αλλά τα καταφέραμε να ξαναβρεθούμε..Ανάμεσα στις κρίσεις οικονομικές και προσωπικές, στις συγκυρίες τραγικές και ευτυχείς πετάγεται η αφελής ελπίδα που χρόνια παλεύουμε να σκοτώσουμε..Κι αυτή η φωνή που σε ρωτάει ποιος θα ήσουν χωρίς όλες αυτές τις άχρηστες πληροφορίες πότε θα σκάσει μου λες? Ωραία ωραία, προσδιορίσαμε την πηγή της μαλακισμένης μιζέριας μας. Προτεραιότητες τώρα σαν καλοί πρακτικοί ηλίθιοι που ήμαστε..Ένα, παγιδεύουμε και μαχαιρώνουμε στο ψαχνό την πουτάνα την ελπίδα που μας έχει φάει τη ζωή, δύο, χωρίζουμε το μουνί χωρίς δικαιολογία και τρία, πετάμε κινητό, υπολογιστή, ραδιόφωνο,σεσουάρ ,σίδερο, ηχεία τοστιέρα,φορτιστές παντός τύπου, mp3 player, και λοιπά gadgets από το παράθυρο. Και μετά? Τι μένει ρε μεγάλε? Οι θεαματικοί μύθοι ξεφούσκωσαν όπως ο σφίχτης μετά από ένα ζεστό μπανάκι, οι φίλοι απομακρύνονται μ΄ αυτό το ζεστό ύφος του τύπου "δεν σε αναγνωρίζω πραγματικά", και το μέσα αρχίζει και παίρνει το γνώριμο άρωμα της σκατίλας του έξω..Και τι μένει? Εγώ, τα ποδαράκια μου και κάτι μαγνητικά πεδία που όλο τα μπερδεύω.. Τώρα που όλα μοιάζουν πιο απλά είναι που δεν παίρνω πρέφα. Είναι μια καλή αρχή όπως και να το δεις μεγάλε. Κοιμισμένος η ξύπνιος, αλκοολικός ή χασικλής, ροκάς η τζόκεϊ, γύφτος ή γκλαμουράτος, οικολόγος η ωχαδερφιστής, πολιτικοποιημένος ή περιθωριοποιημένος, mainstream ή alternative, τυχοδιώκτης ή καβατζωμένος είναι κι αυτή μια λύση αρχηγέ..