Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Riots

Τελικά χαιρομαι γιατί δεν είμαστε τόσο ηλίθιοι, όσο θέλουν να μας παρουσιάσουν. Το κοινωνικό σώμα της Ελλάδας είναι κάτι παραπάνω απο υγιές. Ειναι επικίνδυνο, για όσους προσπαθούν να καταπνίξουν τη φωνή του. Η γενικευμένη εξέγερση δεν μπορεί να φυμωθεί απο κανένα τηλεκατευθυνόμενο μέσο. Κι ας κλείνουν τα μάτια τους και τ΄αυτιά τους, όπως πάντα, τα Μ.Μ.Ε και οι καλοθρεμένοι, καλοβολεμένοι πολιτικοί. Κι ας προσπαθούν να τραγικοποιήσουν τα ξεσπάσματα βίας, θέτωντας αυτά στο επίκεντρο αντί για τις αιτίες προκαλούν τη πανταχού παρούσα, οργή και αντίδραση των νέων ανθρώπων για τις συνθήκες ζωής τους. Τρόμος στα πρόσωπα εκείνων που διαμορφώνουν και συντηρούν τον 1 στους πέντε Ελληνες κατώ του ορίου φτώχειας. Τρόμος, γιατί στις ηλικίες, 20-25, το ποσοστό ανεργίας είναι τεράστιο. Πανικός, γιατί συνειδητοποιούν όλοι αυτοί οι αηδιαστικοί τύποι, οτί αυτός που εκμεταλλεύονταν όλο αυτό το διάστημα, δεν έχει πλέον τίποτα να χάσει. Και το γεγονός παραμένει κύριοι. Οσο και να εθελοτυφλείτε, όσο και να προσπαθείτε να δείξετε σε άλλη κατεύθυνση, οι νεότεροι δεν παραμυθιάζονται. Οι μύθοι έχουν αποδομηθεί πλήρως. Και οι θεαματικοί και ενός κοινωνικού κράτους που δεν υπήρξε ποτέ. Είστε όμως τόσο ανατριχιαστικοί που στοχεύεται ακόμη κι αυτή την ώρα, στην ψηφοθηρία. Και τα πολυαγαπημένα στην Ελλάδα μέσα, στην θεαματικότητα. Η δύναμη της συνήθειας βλέπεις. Μόνο που καμιά φορά, εξοργίζει. Και ξεφεύγει απο τα όρια. Οχι όμως τυχαία, και όχι μόνο για τη βία της αστυνομίας. Καποιός προηγουμένως καταπάτησε και άλλα όρια, όχι αντίστοιχα ορατά βέβαια, για τους καλοταισμένους κυβερνήτες μας. Δεν υπάρχει κανενός είδους τυχαιότητα στα γεγονότα, κι ας παρουσιάζεται έτσι. Ακόμη και στη φωνή του αναρχικού, χρειάζεται να δίνουμε προσοχή. Και στου αντιεξουσιαστή. Και στου μαθητή. Και στου φοιτητή. Και στου εργαζόμενου. Τα αίτια της θλιβερής καταστασης μας είναι κονωνικοικονομικά. Και όποιος κάνει ακόμη το Κινέζο, ας αυτοεξοριστεί στην βίλλα του. Τα γεγονότα είναι ιστορικής σημασίας και δυστυχώς οι κύριοι που τα χειριζονται ή τα αναμεταδίδουν κατώτεροι των περιστάσεων. Κανείς δεν υποστηρίζει την καταστροφή. Καμιά φορά όμως, η γενικευμένη οργή και αγανάκτηση παίρνει μορφές που, κανένας, δεν μπορεί να προβλέψει. Και νομίζω οτι μια τέτοιας έκτασης αναταραχή, δεν τελειώνει με απλές αλλαγές προσώπων, ή ηγεσίας. Η αλλαγή, που είναι ομως απαραίτητη, πρέπει να ξεβολλέψει τους βολεμένους και να απομακρύνει τις ομάδες συμφερόντων, γεγονός που κάνει την εφαρμογή της να μοιάζει για ακόμη μια φορά, ουτοπική.